Saya Tidak Pernah Perasan Ada Lelaki Suka Saya Sehingga Sudah Terlambat
Apabila bercakap tentang lelaki, saya agak tidak tahu. Saya seolah-olah tidak pernah perasan apabila seorang lelaki menyukai saya sehingga sudah terlambat. Mungkin saya hanya sedar, atau mungkin saya tidak mencarinya. Tetapi bagaimanapun, ia sentiasa kelihatan seperti saya yang terakhir tahu.
Diakui, saya mempunyai masa yang sangat sukar untuk menguraikan perbezaan antara tingkah laku bercumbu dan tipikal 'lelaki baik'. Siapa yang boleh menyalahkan saya? Kerana saya takut memalukan diri sendiri, saya tidak pernah keluar dan membuat langkah pertama atau bertanya kepada seorang lelaki tentang perasaannya dan saya selalu kehilangan lelaki hebat kerana itu.
Saya cenderung untuk tidak menyedari dan menganggap lelaki yang menggoda hanya bersikap baik. 
Ada kemungkinan bahawa saya tidak segera berfikir tentang terlibat dalam apa-apa jenis hubungan, jadi fikiran saya tidak segera tertarik kepada percintaan. Jika ini berlaku, kadangkala saya tersalah anggap tingkah laku yang berpotensi romantis seperti temu janji santai atau bercumbu halus sebagai tingkah laku 'lelaki baik'.
Lelaki menunggu untuk meluahkan perasaan mereka sehingga mereka menjalin hubungan baharu dengan wanita lain. 
Saya tidak dapat menentukan mengapa ini berlaku dengan tepat, tetapi ia hampir seperti suis terbalik apabila percintaan baharu menggantikan hubungan yang mungkin. Saya rasa seperti lelaki yang takut ditolak cenderung menunggu sehingga mereka berada dalam hubungan sendiri sebelum mereka mengakui bahawa mungkin ada percikan antara kami pada masa lalu. Dengan cara itu, mereka selamat jika mereka ditolak kerana mereka mempunyai orang lain untuk disandarkan.
Saya tidak selalu berkeliaran. 
Saya sangat selamat dengan kebujang saya, dan saya tidak apa-apa dengan menunggu lelaki yang 'betul' untuk datang bersama dan bukannya melompat ke dalam kencan demi kencan sementara itu. Disebabkan saya tidak bersiar-siar mencari calon pelamar, saya kadang-kadang cenderung untuk terlepas pandang kemungkinan seorang lelaki berminat dengan saya sepanjang perjalanan, dan biasanya apabila saya sedar, sudah terlambat.
Saya terlepas kerana saya tidak cukup berani untuk bertanya. 
Saya akan mengakui bahawa saya bukan seorang yang konfrontasi, yang membuatkan saya mengelak daripada menimbulkan perasaan sama sekali. Sebaliknya, saya hanya membiarkan perkara itu berlalu dan pada ketika itu, ia biasanya menyebabkan saya terlepas hubungan kerana saya tidak mempunyai peluang untuk bersuara sejak awal.
Saya fikir kami hanya kawan. 
Saya seorang gadis perempuan sepanjang masa, tetapi saya juga cenderung untuk bergaul dengan lelaki. Kerana ini, saya mendapati diri saya berkawan rapat dengan lelaki lebih kerap daripada tidak. Semuanya menyeronokkan dan permainan sehingga hari apabila lelaki itu mula menjauhkan diri, dan saya tertanya-tanya apa yang berlaku. Kemudian saya sedar dia mempunyai teman wanita, jadi dia tidak 'memerlukan' persahabatan saya lagi. Apa yang saya tidak pernah faham ialah mengapa begitu mudah untuk mereka berundur, jadi saya mula berhadapan dengan beberapa orang dari masa lalu saya. Saya mengetahui bahawa sebab kami mempunyai persahabatan pada mulanya adalah kerana mereka telah melihat saya sebagai bakal teman wanita. Sejuk. Jadi mengapa saya tidak mengambil petunjuk lebih awal?
